خوب الان تقریبا ۲ سال و خورده ای از وقتی که الیس شدم می گذره و امسال سومین سالگردیه که با پسرای ویکتون سالگردشونو جشن می گیرم:)
پسرایی که برای اینکه به اینجا برسن مجبور شدن توی برنامه پردیوس شرکت کنن:)
همونایی که با کیوت ترین کانسپتا دل مارو اکلیلی کردن ولی کم کم با کانسپتای دارک ما رو با هات بودنشون سکته دادن:")
پسرایی که چند سال پیش وقتی من فنشون بودم چیزی تا دیسبندیشون نمونده بود:)
ولی موندن تا دلیل ادامه زندگی من بشن:)
تک تک این پسرا می تونن بهترین الگوهای صبر باشن:)
پس بیاید خیلی بیشتر از قبل دوسشون داشته باشیم:)
چون اونا هر روز و هر بار بدون اینکه ذره ای غرور داشته باشن تمام لحظاتشونو باهامون شریک می شن و همیشه ازمون تشکر می کنن حتی بابت اینکه وجود داریم و زنده ایم:")(منم ازشون ممنونممم:"))
بیاید حتی اگه شده یه ذره ازشون حمایت کنیم که مجبور نشن خوانندگی رو کنار بذارن:) کاری که حتی جونشونم پاش گذاشتن:)
سالگرد پنج سالگی پسرامون مبارککککک:)
اینم ویدیویی که به خاطر سالگرد ۵ سالگیشون گذاشتن:)
(وی به خاطر ot7 بودن ویدیو مرده است:) )
- سه شنبه ۱۸ آبان ۰۰
